Bll Viola (SAD)
video radovi

Barutana, 20.30 i 22.30 h
26. jul, 16. avgust, 23. avgust (ponedeljak)

The Reflecting Pool predstavlja seriju od 5 autonomnih radova koji opisuju etape umetnikovog putovanja kroz cikluse rađanja, smrti i ponovnog rađanja, slike prelaska dana u noć, pokreta u statičnost, vremena u bezvremenost. Pasaži koji beleže moždane vizije i složenost percepcije istražuju granice između svesnog i nesvesnog perceptivnog iskustva. Serija spaja osnovne izvore inspiracije u delu Billa Viole - uticaje orijentalne filozofije, fenomenologije, naučnih teza o sećanju i svetlosti, teoriju relativiteta, borbu suprotnosti.

Video rad The Reflecting Pool (1977-79, 12 min.) zasnovan je na temi krštenja ili duhovnog rođenja (u radu se pojavljuje sam Viola), Moonblood (1977-79, 12 min.) na temi žene i fenomena ženstvenosti, Silent Life (1979, 13 min.) beleži pojavljivanje novog života, dok složeni rad Ancient of Days (1979-81, 12 mins.) istražuje vreme otkriveno u zvuku i slici, sa prirodnim i subjektivnim vremenom. Najzad, Vegetable Memory (1978-80, 15 min.) istražuje različite nivoe percepcije kroz sled snimaka riblje pijace u Tokiju koji se kontinuirano ponavljaju.

Imenujući ove radove "pesmama", Viola jasno ističe važnost muzičkih struktura i poetike romantizma u njegovom delu.
Čovek koji pokušava da levitira, dok leži na đubrištu u Junkyard Levitation, vizuelna je dosetka na račun koncepta "uma nad materijom". Songs of Innocence, direktnim obraćanjem vizionarskom romanticizmu Williama Blakea, otkriva simboličke prizore dece koja, pevajući, nestaju i ponovo se pojavljaju, evocirajući složenost vizuelnih odnosa koji postoje između sećanja, zalaska sunca i smrti.
U radu The Space Between the Teeth, zasnovanom na strukturi fenomena akustike, filmska struktura hodnika metafora je tranzicije između dva sveta, koju premošćuju katarzični krici pojedinca. Poslednji rad ovog ciklusa Truth Through Mass Individuation sukcesivno razvija sve agresivnije akcije pojedinca koje kulminiraju besnom gomilom na otvorenom stadijumu.

Kao meditacija na temu stalnog pretapanja granica snova i svesnog stanja, sećanja i zaborava, života i smrti, The Passing konfrontira posmatrača sa klaustrofobičnim i enigmatskim slikama iskopanim iz tamnih rezervoara snova i nesvesnog. Snimci čoveka (koga igra Viola) koji nemirno spava i teško diše u snu, smenjuju se sa tamnim pejsažima pustinja i plaža, slikama izolovanih zgrada i ruina, ljudi koji tonu u vodi, prvim pokretima novorođenčadi, smrtnom posteljom stare žene, širokim prizorima tunela koji, kao pasaž predstavlja ključni element ovog rada. The Passing je nastao na osnovu umetnikovog iskustva dva esktremna događaja, čija koincidencija gotovo da miri smrt sa životom - kada je njegova majka umrla u isto vreme kad mu je sin rođen. Impresivni rad koji kombinuje osnovne teme umetnikovog opusa.

Nizanje individualnih slika zasnovanih na smrtnosti, raspadanju, dezintegraciji, označeni su dugim, sporim potamnjenjem do crnog. Sekvence voća koje pada sa drveta, gašenja sveće, porodice koja se fotografiše, pojavljuju se kao serija otvaranja ili trenutnih uvida u osnovne izvode prirode koji su, poput misli, osuđeni da izblede i da se dezintegrišu u zaborav. Osvetljavajući nejasne granice između sećanja i zaborava vrstom univerzalne svetlost, objektiv kamere kreće se duž tamnog betonskog tunela prema gvozdenim šipkama zaključane kapije, gde se, konačno, probija prema svetu, oslobođenom sveobuhvatnom belom svetlošću sopstvenog razotkrivanja". (Bill Viola).

Predstavlja snažno i asketski ozbiljno ispitivanje doživljaja sopstvene ličnosti i tela u uslovima potpune izolacije, tokom dužeg vremenskog perioda. Delo je nastalo nakon pokušaja umetnika da ostane budan tokom tri dana, zatvoren u sobi u jednoj praznoj kući. Statična kamera beležila je efekte nemilosrdnog protoka vremena na izolovanom pojedincu, dok suptilne transformacije svetla i zvuka i korišćenje širokog objektiva stvara prostornu neodređenost, izobličava posmatračevu percepciju vremena i prostora, iluzije i realnosti.

Epska potraga za samospoznajom, koju Viola opisuje kao "istraživanje unutarnjih stanja i vezanosti za animalnu svest koju nosimo u sebi". Naziv je preuzet iz sanskrita Rig-Veda koji definiše procesiju kroz rođenje, svest, primordijalno postojanje, intuiciju, znanje, racionalnu misao i veru koja vodi ka transcedentalnoj realnosti "izvan zakona fizike". Organizovan u okviru 5 celina Il Corpo Scuro (The Dark Body), The Language of the Birds, The Night of Sense, Stunned by the Drum, and The Living Flame, rad se zasniva na metafizičkom putovanju racionalne i intuitivne misli, od prirode do duhovnih rituala. Razvijanjem snažnih, amblematskih slika i alegorijskih pasaža, Viola artikuliše dramatičnu potragu za samospoznajom kroz svest o Drugom, koji je ovde otelotvoren u vidu šamanske vizije životinjske svesti.